Is het de liefde die je tijdsbesef verdraait
en dagen zo onmachtig lang maakt.
Ik wacht, je komt maar niet, ik wacht,
en word een kind dat aan het stromend
water zit en speelt met stokjes.
De zon zakt met de snelheid van een slak,
de zomer eindigt niet. Een kus van moeder,
haar warme zweetgeur, een geplette bes
die vlek vormt op de jurk: dit zal nooit
stoppen met ontstaan.
Je komt, je bent gekomen, en de tijd
wordt klein, meedogenloos. Het scheiden
nadert razendsnel, muilbandt
het kind in mij en snijdt de schreeuw af
nog voor de eerste krijs.
door Svetlana Zakharova
tekstbron: Facebook
opgenomen in WEEKBLADEN #45 - roekeloos geniale spuiter
Stuur uw bijdragen (enkel tekst aub, geen prentjes) voor de WEEKBLADEN naar weekbladen@radioklebnikov.be
Ontdek onze CD-collectie
op BANDCAMP!
