Ooh scopie, oog van de naald, doorn in de appel, greppel vol verdriet, tranen bij de vleet, wat je nooit vergeet, betrokkenheid vertragen, je diepere ik bevragen, zonder te vrezen, te moeten lezen, dat het krachtigste boek, niet minder dan een vloek, de draak en zijn bloedende wonde der begane zonde, niet minder lang dan eeuwig zal moeten verbinden aan de vragenstelster met de langste haren & de meeste jaren. Die van groot verdriet en twijfel heel zeker niet meer mag versmachten door de machten fout aan te wenden in de schaduw van de dansende vrouwen in het warme schijnsel van het open vuur. Uur van de nacht waarin de geesten en demonen normaal makkelijk toegang krijgen tot onze zwakke geest, maar nu afgeschrikt worden door het vlammende hout, aangewakkerd door het uitzinnige ritueel in aanbidding voor het geschapene, goed en kwaad.
Tom Bessemans 1 mei 2020
tekstbron:
Geregistreerde lezing(en) van deze tekst:
W&F #42 - Ooh scopie, oog van de naald
Stuur uw bijdragen (enkel tekst aub, geen prentjes) voor de WEEKBLADEN naar weekbladen@radioklebnikov.be
Ontdek onze CD-collectie
op BANDCAMP!
