BARGELD – AK / TAV 5 – NKdeE

Download het geluidsbestand van deze lezing (mp3)

van Adriána Kóbor in een lezing van Adriána Kóbor met NKdeE-SaNDGRaPH opgenomen op 30/10/2021

tekst

Terwijl je aan ’t neuken bent in je slaap, verspeelt de toestand van een barbaars waanbeeld zijn overigens ongeoorloofde ‘godschap’: je reclameert enkel om reclame en antireclame te kunnen maken. Je gooit bloemkoolroosjes in de kolenkelder omdat je je verveelt. Wat schattig is dat...: eenzaamheid gemengd met een ritueel van netheid. Zo onschuldig, bloos je boven het sanitair, in de hoop op vernieuwbare energie, en kust mijn alleen-staan zo honingvrij dat zelfs de psychoses in de kast… Het doorsteekt de matras, met een kwajongensstreek, al het geld dat verdeeld moet worden: verliezen is winnen, doch mijn instinct is om niet te … ^[1](winnen) Ik moet je teniet. De revolver ligt klaar in het handschoenenkastje, maar ik bedenk me: leun achteruit en zet mijn benen omhoog; ik spartel van onlust maar ik bespaar je de kogel en het restje van deze onschuld, je waanzin om ooit of nooit tegen de prijs van zelfdestructie jezelf wit te mogen wassen, ’t verbleken, in kamer 8034. Ik zweer dat ik het ben geweest die het had uitgeblazen, die op de deur klopt…, en al dat kaarsvet over het boek wanneer jij me uiteindelijk doodschiet uit nijd. De auto vertrekt. Ik ben in de kamer maar niet dood. Ik ben niet in de kamer maar wel dood. Mijn dromen leunen zich achteruit, of liggen voor mij …?, asfaltzwart is de weg die wegteert en de mesmer van een klezmer: waarin ik je niet meer op voorhand ‘herken’, in een gebaar van een verloren voertuig in het metafoor van een wapen — de eenvoud van geweld vermenigvuldigd met ons tweeën, een zwaar zwaard geslagen, de tijd die het Russisch en het Japans tegelijk volledig begrijpt en spreekt… , en ik: als reïncarnatietoestel (…) — De kool achtergelaten op de besneeuwde straat — een achterkamer in een achterhuis en de vogels die vogelen onder het raam; begraven onder mijn afwezige toespraak, het zoete verhemelte dat verbrijzeld kreukt: in een mond voor eeuwig en eeuwenlang. Ik doe de deur niet open. Dat is een feit, een leugen, het bagatelliseren van dit welomschreven probleem; van Conrad tot Roth, Wagneriaans, zelfs. Mijn overgroot oma op het einde koopt geen diamanten in Tel-Aviv. Ik zie de zee voor de eerste keer in Haifa. De tweede keer is al niet meer noemenswaardig. San Francesco in San Francisco. De routers & de pipelines. Ik wil je doder dan gestreken. Naast al de andere mogelijkheden die achter deze gesloten deur bestaan en (beslaan de ruiten van de auto, dan rijden we zo wel naar een Carglass® — rituelen na de eerste sneeuw die voor het blote oog opzichtig wegsmelt/ ik zie je juist wanneer je al ‘klaar bent’; en in feite, nadat de vertraagde vrachttreinen ons zicht al hadden gepasseerd, leunt het perron tegen krijtende lijven (een achtergrond, een ‘wegspel’) ik: nog met het taartbeslag op mijn gezicht — (en de boord als een frisbee zonder hond of jij — nadat je als Gomorrah —/ Enkel de nacht blijft slapen.

Adriána Kóbor
inzending ontvangen op 26/10/2021

lezing toegevoegd op 2021-11-05 06:46

over deze lezing

Collab by Adriána Kóbor (text EN/HU/IT/NL) & NKdeE ( Audio Space 0 / TAV5)

Content(s):

TAV 5 (NKdeE - a trajectory through AudioSpace 0)

BARGELD /Vienna & Sneeuw (NL)
Szalvéta/FELÜL (HU)
TXT.XT.01 /cmd+c; cmd+v (IT)
The 29th of October MMXXI (EN)
& Excerpts from: "Samizdat" (NL)
(unreleased collection)

---