Het zegt de dingen zakelijk vaarwel, er
is een dood present die het verlaten wil.
Banden ontbinden, ankers vergaan:
Het word in haar uiteindelijk bevrijd.
Het is atol, zijn aders zijn koralen.
Het is een wegen op het wiegen
van de immer zilte zee, spat
in het oog der brullende zon.
Het spreekt zichzelf niet langer tegen,
Het mengt zijn daden door het woord.
Het zal haar zang niet zijn, het is geen zingen.
Het ziet het naken van de nacht, verlaten
zelfs door de angst, de gramschap der graven:
in kille duisternis wordt het tot niets ontdaan.
door NKdeE
tekstbron: ViLT - Elke Dag Verse Lyriek
Geregistreerde lezing(en) van deze tekst:
Atol
Stuur uw bijdragen (enkel tekst aub, geen prentjes) voor de WEEKBLADEN naar weekbladen@radioklebnikov.be
Ontdek onze CD-collectie
op BANDCAMP!
