Dat

eeuwen lopend, naast elkaar
één met de handen op de rug
de ander met vingers in de oren
onbegrepen schaduwen
met het hoofd achterstevoren
ze schopten tegen huizen,
trokken lantaarnpalen om
alleen maar kijken
en ze bogen als vanzelf krom

‘nee, de zee die ken ik al
dat is met al dat water toch,
met schelpen voor op je oor
zodat je het ook kan horen?’
‘ja’, zei de ander
‘laat maar dan’, en zong

‘it is not wrong
to pour your blood in the inkpot
and write
on a dark and stormy night
with a candle to light the moon’

over zand

door stof gebeten
namen ze happen uit elkaar
het groeide nooit meer aan
zij aan zij
recht vooruit

want bij elke aanblik
de gedachte

-dat heb ik gedaan-

door Marjon Sarneel

tekstbron: Marjon Sarneel
opgenomen in WEEKBLADEN #53 - rotpeiling

Stuur uw bijdragen (enkel tekst aub, geen prentjes) voor de WEEKBLADEN naar weekbladen@radioklebnikov.be