asemisch algoritmisch aleatoir toneel voor X aanwezige stemmen
HOWTO: druk de tekst af, scheur de zinnetjes uit en verdeel ze lukraak onder de aanwezigen deelnemers. laat de deelnemers willekeurig gedurende een bepaalde tijdsspanne de zinnetjes in zelfgekozen volgorde voorlezen.
Pesticiderijke aardappeltijd. De getijden vermenigvuldigen zowel de oren van Van Gogh, als de oren van de varkens.
Ja hoor, er is weer barbecue bij de buren, het kleurt al aardig purper.
Op de linkerzijde en doodlopende straat die nergens naar toe leidt (maar naar een imaginaire boerderij met een aansluitend hoerenkot).
Leugens zou ik het niet noemen maar al je woorden zitten onder het slijm van wat je verzwijgt.
Steenrijke boeren die met behulp van computers de heilige koeien bedienen in een controlekamer. Een dode simmering in het automatiseringsproces.
Onze tijden zijn meervoudig, onze levens een variëteit. Ergernis is zoals de pijn in je lies als je een verkeerde beweging maakt op de fiets: het smaakt naar ijzer met citroen.
Buiten de ge-glitch-te weiden de voorbarige weetoestand van dag-en-nacht te melken, tegen beter weten in (…). Omwegen om spaarvarkens te vullen in de controlekamers weeë lucht.
Kus mij. ik wil dat je mij kust.
Om hetgeen “ze wisten”, en uitwisselden. Ze wisselden zichzelf uit in aardige tonen. Op een koersfiets. De zoete vlaktes van mijn kunst.
Wat wou je mij vertellen? Ik hoor de geur van leder in je woorden als je praat van ondergang en mededogen.
De kalfjes zuigen genadig de heilige koe in het centrum van een systeem. Koppelteken. Ik flirt met de hooi, maar niet met de vork die je in mijn arm probeert te steken.
De kat wil buiten, doe je de deur ff open? xx
De vogel wisselt van eigenaar. Laat je de vogels binnendringen? Hun zwingen is van het zwenghout dat doorslaat.
Kan je tenminste doen alsof je luistert als ik je wat wil zeggen?
Geen zonnestralen worden doorgelaten. Aan het zonnezout zullen zij ‘s nachts lekken. De kalverliefde die onze polders verenigt. Overnight.
Klootzak. ik wou dat ik jou was dan kon ik mij haten.
Borderline. Je knutselt steeds met houtpoeder en mijn ogen worden nat, van de tranen die niemand nog wil drinken.
Liefde is een tijdelijke suspensie in een Lorenz-attractor. Je mist vooral de beweging, schattie.
Ik loop nat achteruit — mezelf.
Als mijn lippen de jouwe raken, voel ik jou mijn lippen voelen. als ik in jouw ogen kijk, zie ik jou mij zien. als ik naar je stem luister, hoor ik je mijn luisteren bespreken. als ik je ruik begin jij ook te transpireren. als ik je proef, kook jij de hele wereld gaar voor mij.
De conclusie is beter, vrouwelijk naamwoord. Ben ik aan het beven? — omdat ik de kalfjes niet goed verteer, het teder vlees, het zwijgen ‘hout’, en als ongewilde fout in de duisternis, de heilige koe verlicht zich. In de weeë lucht gedwee met de macht. Een nacht vervolgt.
Adriána Kóbor en NKdeE 9/10/2021 @16:30
tekstbron:
gebruikt in uitzending RK 2021-10-09
Stuur uw bijdragen (enkel tekst aub, geen prentjes) voor de WEEKBLADEN naar weekbladen@radioklebnikov.be
Ontdek onze CD-collectie
op BANDCAMP!
