vleugels zwaar beladen
met slijk van aarde
klapwiekt hij traag
en daalt neer
vlak voor mijn voeten
blijft hij verbijsterd staan
hij wist de nevel van
mijn aangezicht
in dat gezegende
ene moment
ontmoet ik in zijn ogen
mijn diepste
eenzaamheid
en ik schreeuw
door Marije Hendrikx
tekstbron: inzending ontvangen op 16/02/2021
opgenomen in WEEKBLADEN #42 - reticenti cieli di primavera
Stuur uw bijdragen (enkel tekst aub, geen prentjes) voor de WEEKBLADEN naar weekbladen@radioklebnikov.be