te laat

//Théâtre presque Véritablement Algorithmique

level 1

Dag. Zij aanbidden de zon op een terras.
Het krijten van de meeuwen rukt alle vrouwen de rok af.
De mannen knielen en likken. Het wacht.

Nacht. Bevinger de zingende randen van de maan.
Het duurt niet lang voor ze komt. Haar sierschouder kromt.
Haar zucht is kinderverdriet, zegt ze.

“Mijn zucht is kinderverdriet”.

De klank streept verbittering uit in bloedlijnen,
in dof klonterstof. Klaarheid. Hier is ‘ik’, daar is ‘jij’.
Hond blaft de hond. Jij spreekt het ik.
Wij smeken de dijen.

Het druipt en hij lacht. Zij slaat hem. Striemen stank
voor hem, naakte dank voor haar. Perfect.
De borst is te smal, de pijn wordt een wij.

“Twee beren twee harten / twee broodjes twee heren / op de snaar van het mes”.

level 2

Er ploft een dikke druppel ons in het stof.
Retourneer het glanshaar. Defeceer de tekorten.
Murw het maagslijm neerwaarts naar de darm van de dwang.

Ha! Astraal kanaal. De sterrenbek opengesperd met vlammende kwijlnevelen. Prijs ons want wij wij hebben de gave gevonden, heer.
Wij strelen de rafelige randen van het gat in de bloedende gaten.

Het dronk bier en toekomst met hen op een terras.

level 3

Open de vouw in de waarheid. Er sist wat. Elke dwarslijn eindigt op sssst. Dadam dadam dadam dadam ssst. Het verstrengelt, kulmineert.
Evenaar. Van het zwarte plafond komen kladden maden los.
Hier kom je nooit meer uit.

Grijp in. Modificeer. Maak een verloopring.
Steek haar binnen als een wee-je-gebeente.
Laat haar wriemelen in het lijf, met vinger en scheermes.
Laat haar likken, bijten, rukken, duwen, reken het uit.
Karteer de tellen op het bewegen, ritmeer haar.

level 4

Zij gooit hen haar lijf met liefde en al in de wielen.
Alen verstokken, tentakels omarmen.
Er is geen uit meer aan dit in van ons.
De ziel verneukt de ziel.

Vluchten herhaalt de zucht.
Het laatste avondmaal is de tafel van twee, vier, acht, zestien, tweeëndertig… Doe!

Stack overflow. Game over.
Nu blijft nu en hier en naakt.

“Je komt te laat”, zegt zij.
“Ik kom te laat”, zegt hij.
“Wat wil je,” zeg ik.

door NKdeE

tekstbron: VILT 2021
vertaling: Too late Geregistreerde lezing(en) van deze tekst:
TE LAAT
Stuur uw bijdragen (enkel tekst aub, geen prentjes) voor de WEEKBLADEN naar weekbladen@radioklebnikov.be