Ze hebben de touwtjes doorgeknipt. De touwtjes van de marionet. De enige weg waarlangs de levensadem van de speler, naar de pop toe vloeit. Maar die zijn dus verbroken. Bij haar val, slingerde één touw wat ongemakkelijk rond de zwakke schouder en nu bengelt ze scheef en nog nauwelijks in leven, heen en weer in de koude wind. Waar zijn de schaar en haar meester, die genadeloos samenspanden tegen het personage dat – door een foutje in de makelij – nogal eens onhandig gesticuleerde voor het verbouwereerde publiek. Kunnen ze niet terugkeren om dat ene knipje nog eens over te doen, de marionet te bevrijden uit haar hachelijke situatie die haar de adem afsnijdt en de gewrichten doet ontsteken? Om haar op de grond te laten vallen, waar ze rustig haar laatste adem kan uitblazen, voor ze langzaam bedekt wordt met dode materie en aangewaaide zaden die zullen ontkiemen bij de eerste zonneschijn na de regenbui van tranen ( die er mogelijks zullen zijn ). En wat later is er geen spoor meer te bekennen van het gespeelde spel, wanneer het verdriet is verdampt langs de ontluikende bloemen met hun wortels die houvast vinden in de gedegenereerde structuur waarin ze mochten groeien op zoek naar de overblijfselen van een vernietigd bestaan.
Tom Bessemans
19-20 mei 2020
Piano
door Tom Bessemans
tekstbron:
Geregistreerde lezing(en) van deze tekst:
W&F #53 - Ze hebben de touwtjes doorgeknipt
Stuur uw bijdragen (enkel tekst aub, geen prentjes) voor de WEEKBLADEN naar weekbladen@radioklebnikov.be
Ontdek onze CD-collectie
op BANDCAMP!
