Waar was U toen er nog geen perspectief was?
Manieren van kijken hangen in de lucht aan koorden van staal.
Ze worden nooit helder. We klimmen hoog en steken met een lucifer
de kaarsen aan van een avond die steeds vager wordt.
Een dwaas idee wordt plots iets met advocaten en later nog iets met blauw
blauw water onder een koepel in de buurt van goden.
Met ons hoofd reizen we door kabels en bedenken we wat een nanoding
kan doen als we zeggen ‘sta op’. We denken zigzag langs schroefdraden,
dalen langs trappen die uit elkaar vallen.
Waar was U toen ik deze aarde begon te bouwen, in groen en met precisie?
In de logica zit geen geheim verborgen, zoals in de logica
van een dag, van een muur, van het rakelings rijden langs.
Maar er is een geheim: robots tekenen vliegtuigen.
Ze dragen ons opnieuw de hoogte in om dit mechanisch gebouwd verlangen
in machines te leggen, in handleidingen van die machines,
tot wat overblijft enkel nog bestaat in mogelijkheden.
Heeft de regen een vader?
De automatisatie van de vooruitgang zal een machine baren.
Ze zal een magische machine baren, waar je niet doorheen kan kijken,
die je niet uit elkaar kan vijzen. Zij ademt bijna
en in een donkere nacht geeft zij grasgroen licht.
Wie is de moeder van de dauw?
Als je waarachtig bent, dan is dit slechts water.
Als je niets voelt, heb je niets te vrezen.
Je hoeft niet te wachten tot het verhaal werkelijk wordt.
Het werd honderd keer beleefd in het mogelijke.
Dat is het geheim van de magische machine:
te zien wat niemand ziet, daarom duizenden conserven bewaren
voor de dag dat het noodlot gaten in de grond graaft
en drones mensen laat neerknallen.
Weet U de weg naar waar het donker wordt?
Neem er een rib uit, steek er een raadsel in. Verwacht geen antwoord.
Wachten en groeien en knippen en drogen en zoeken en planten
en hopen en wachten en groeien.
Tot waar reikt Uw verantwoordelijkheid voor de dood van een vis?
Heilige machine, sta ons bij. We zullen alle hamers de grond in graven.
Enkel schroevendraaiers nog in dit land om dat wat is, onvoorstelbaar te maken.
Elke schroef wordt een afstelstuk van de verbeelding.
Wie zorgde ervoor dat de dingen meetbaar werden?
Wie wordt gek van de magische machine? Wie omarmt de magische machine?
Wie zal zoals de machine zelf zijn, dood en levend tegelijk?
Waar wordt de wind gemaakt die vanuit het oosten over de aarde waait?
Eens spraken we, maar hadden we geen antwoord.
Nu zullen we onze handen op onze monden leggen.
door Sarah Michaux
tekstbron: inzending ontvangen op 27/10/2021
opgenomen in WEEKBLADEN #56 - back to the future
Stuur uw bijdragen (enkel tekst aub, geen prentjes) voor de WEEKBLADEN naar weekbladen@radioklebnikov.be
Ontdek onze CD-collectie
op BANDCAMP!
