Wij herinneren
de geur die we niet kenden:
in tegenovergestelde richting,
het vel van het meisje,
haar door ons heen
uitgestoken handen.
Hoe zeg je melancholie om alles wat niet meer,
hoe zeg je alles wat opnieuw maar nooit keert.
Zo wij weer in haar schoot wijken
zo we haar tranen om ons nooit proeven.
Zo zal haar stem schreeuwen
om het kind dat nooit geboren,
om dezelfde ochtend die nooit
lichter
[uit de bundel Wachten op de bijen, 2021, Uitgeverij P]
door Steven Graauwmans
tekstbron: inzending ontvangen op 26/10/2021
opgenomen in WEEKBLADEN #58 - gift
Stuur uw bijdragen (enkel tekst aub, geen prentjes) voor de WEEKBLADEN naar weekbladen@radioklebnikov.be
Ontdek onze CD-collectie
op BANDCAMP!
